Αποκλειστική συνέντευξη Ελευθερίας Πετρουλάκη

«Ο Μαραθώνιος μου πάει!»

Share

Φωτο:  Victah Photorun.net, Δημήτρης Μαρίνης

Ήταν η μεγάλη νικήτρια του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος στον Μαραθώνιο. Παρά το γεγονός, όμως, ότι έτρεχε για πρώτη φορά την απόσταση, η νίκη της δεν μας ξάφνιασε. Ίσως γιατί η Ελευθερία Πετρουλάκη έχει δείξει εδώ και πολλά χρόνια το ταλέντο της, ενώ και το πέρασμά της από την Ημιμαραθώνιο την περασμένη χρονιά «πρόδωσε» τις ικανότητές της και στις μεγαλύτερες αποστάσεις.

>> Αν και «πρωτάρα» στον Μαραθώνιο έτρεξες σωστά κι έφτασες στη νίκη. Ποιο ήταν το μυστικό;
Το πλάνο που είχα φτιάξει με τον προπονητή μου ήταν να πάμε πολύ συντηρητικά, τόσο λόγω της απειρίας μου στο αγώνισμα, όσο και λόγω της δυσκολίας της διαδρομής. Η προπόνηση που είχα κάνει ήταν σίγουρα για πιο κάτω, όμως επιλέξαμε να το πάμε με αργά περάσματα. Γι’ αυτό, λοιπόν, τα είχα σημειώσει όλα στο χέρι μου (σ.σ. τα 5άρια) και τελικά δεν παρέκλινα καθόλου, ούτε δευτερόλεπτο!

>> Έχεις πετύχει αρκετά έως τώρα, ενώ αυτή δεν ήταν η πρώτη σου μεγάλη νίκη. Ήταν όμως διαφορετική;
Τις άλλες χρονιές που είχα κερδίσει το 5άρι και το 10άρι (σ.σ του Αυθεντικού Μαραθώνιου) δεν υπήρχε αυτή η αίσθηση. Μάλιστα «κορόιδευα» τους φίλους μου δρομείς όταν μου έλεγαν για τον τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο. Διαπίστωσα και η ίδια, όμως, πως όταν τρέχεις στην Αυθεντική διαδρομή είναι διαφορετικά…Η ιστορία της διαδρομής και του αγωνίσματος, σε συνδυασμό με την προσπάθεια που καταβάλεις και την αντίδραση του κόσμου όταν μπαίνεις στο Καλλιμάρμαρο δημιουργούν μοναδικά συναισθήματα.

>> Πότε αποφάσισες να τρέξεις στον Αυθεντικό;
Η απόφαση να τρέξω στον αγώνα πάρθηκε τον Μάιο. Η περσινή χρονιά είχε προσανατολιστεί ώστε να μπω σταδιακά στον Μαραθώνιο και να τρέξω την άνοιξη τον πρώτο μου αγώνα. Όμως επέμενα, ήθελα να τρέξω στον Αυθεντικό. Ο προπονητής μου στην αρχή δεν ήθελε. «Είναι δύσκολο, δεν προλαβαίνουμε, δεν θα σου αρέσει» ήταν τα λόγια του. Τελικά τον έπεισα, μου έδωσε το «ΟΚ» ότι προλαβαίνουμε και ξεκινήσαμε!

>> Οι μικρότερες αποστάσεις έχουν τελειώσει για σένα;
Το 5άρι σίγουρα έχει τελειώσει, δεν θα επιδιώξω να κάνω κάποια ειδική προετοιμασία για να το βελτιώσω. Αυτή τη στιγμή θέλω να τρέξω έναν γρήγορο Ημιμαραθώνιο, γιατί πέρυσι δεν μου βγήκε, και να διατηρήσω την ταχύτητά μου στο δεκάρι.  Ένα καλό δεκάρι θα με βοηθήσει τόσο στον Ημιμαραθώνιο όσο και στον Μαραθώνιο, άλλωστε. Πιστεύω ότι και με την προπόνηση του Μαραθώνιου και με λίγο πιο ειδική προπόνηση, θα καταφέρω και φέτος να κάνω ένα ατομικό ρεκόρ στο 10άρι.

>> Ποιο αγώνισμα πιστεύεις σου «ταιριάζει» περισσότερο;
Νομίζω πλέον έχω καταλήξει στον Μαραθώνιο γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ την ένταση που έχουν οι μικρότερες αποστάσεις. Η κούραση του Μαραθώνιου μου πάει περισσότερο. Έχω υπομονή, έχω την έννοια του ρυθμού, είμαι «ρολογάκι» που λένε, οπότε νομίζω μου πάει πολύ καλά ο Μαραθώνιος.

>> Ποιους αγώνες έχεις στο πρόγραμμά σου;
Θα τρέξω στις 7 Απριλίου στο Ρότερνταμ. Είναι ο αγώνας που θα προσπαθήσω να κάνω ένα μεγάλο ατομικό ρεκόρ. Έπειτα, θα ήθελα να τρέξω και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 10.000μ. στα τέλη του Απριλίου.

>> Έχεις ένα κάπως… διαφορετικό πρόγραμμα αφού προπονείσαι σκληρά ενώ παράλληλα εργάζεσαι. Πώς τα συνδυάζεις;
Πέρα από βιοποριστικούς λόγους δεν μου αρέσει η «μονοτονία» του πρωταθλητισμού, με κουράζει. Στην αρχή όταν ξεκίνησα, εργαζόμουν περισσότερες ώρες και ήταν αρκετά πιο δύσκολο. Πλέον, υπάρχει μεγάλη κατανόηση από την πλευρά του εργοδότη μου, ενώ έχουμε φτιάξει το πρόγραμμα με βάση τις ανάγκες μου και επιβαρύνομαι όσο το δυνατόν λιγότερο. Υπάρχει μεγάλη ανοχή και κατανόηση κι είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Για παράδειγμα, πήρα άδεια σχεδόν 40 μέρες για να πάω προ-ετοιμασία. Αν ήμουν σε άλλη δουλειά και περιβάλλον δεν θα υπήρχε αυτή η δυνατότητα. Και μάλιστα, δεν είναι μόνο από την πλευρά του εργοδότη μου, αλλά και από τους συναδέλφους μου.

>> Ποιο είναι γενικά το καθημερινό σου πρόγραμμα;
Συνήθως υπάρχουν 4-5 διπλές προπονήσεις την εβδομάδα και τις υπόλοιπες ημέρες εκτελώ από μία. Οι πρωινές γίνονται νωρίς, πριν τη δουλειά, στη συνέχεια εργάζομαι 4-5 ώρες και το απόγευμα  έχω και πάλι προπόνηση. Προσπαθώ που  και που όταν βρω λίγο χρόνο για καμιά πολύ χαλαρή βόλτα. Πλέον έχω φτάσει στο σημείο να μην μπορώ να δω ούτε ταινία αφού με παίρνει ο ύπνος… Γενικά κάνω μία αθλητική ζωή με το κομμάτι της εργασίας μέσα.

>> Σχετικά με την προπόνησή σου;
Τώρα με τον Μαραθώνιο η προπόνησή μου ήταν κοντά στα 130-140 χλμ./εβδομάδα. Συνήθως εκτελώ δύο διαλειμματικές, ένα Long Run κάθε δεύτερη εβδομάδα, δύο φορές ενδυνάμωση, κυρίως για τα πόδια, ενώ ενδυνάμωση κορμού κάνω κάθε μέρα και γενικά είναι κάτι που δεν το παραμελώ ποτέ. Ακόμα κάνω ένα μασάζ την εβδομάδα και ακολουθώ ένα συγκεκριμένο διαιτολόγιο.

>> Πού εκτελείς τα Long Run σου;
Βγαίνω στην παραλιακή μέχρι Αγ. Κοσμά, Νιάρχος (μικρό), ενώ τον τελευταίο χρόνο τρέχω και στον Εθνικό Κήπο που τον έμαθα πρόσφατα.

>> Μετά τον Μαραθώνιο, το έριξες καθόλου «έξω»;
Γενικότερα ξενύχτησα αρκετά. Όχι ότι γύριζα 4-5, απλά δεν είχα το άγχος να γυρίσω σπίτι. Νομίζω δεν έκατσα καθόλου σπίτι, ήμουν συνέχεια έξω . Αυτό που δεν χάρηκα πολύ ήταν το φαγητό. Το στομάχι μου είχε κλείσει κι επειδή δεν κάνω προπόνηση το σώμα μου μάλλον με… προστάτεψε,  οπότε δεν είχα τελικά τόσο πολύ όρεξη.

>> Πώς βλέπεις τα επόμενα χρόνια;
Σίγουρα θα συνεχίσω για 4-5 χρόνια τον πρωταθλητισμό. Σκέφτομαι να αλλάξω κάποια πράγματα, να αφοσιωθώ περισσότερο ώστε να δω πού μπορώ να φτάσω. Από εκεί και πέρα δεν θα σταματήσω γενικά να τρέχω, το τρέξιμο είναι τρόπος ζωής, είναι σαν ναρκωτικό για μένα, είναι κάτι που θα το κάνω σίγουρα, όπως και να είμαι με οποιεσδήποτε συνθήκες. Θέλω, όμως και  κάποια στιγμή να φτιάξω μία δικιά μου ομάδα με ερασιτέχνες δρομείς και κυρίως παιδιά. Θα ήθελα κάποια στιγμή στο μέλλον να βγάλω 1-2 «ταλεντάκια». Με εν-διαφέρει πολύ η προπονητική και με ερασιτέχνες δρομείς, αλλά και με τις μικρές ηλικίες.

>> Είναι το Τόκιο 2020 ο μεγάλος σου στόχος;
Το Τόκιο είναι μεγάλος στόχος από τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι είμαι κοντά στο όριο. ‘Εχω κλειδώσει εκεί. Γι’ αυτό είμαι κι έτοιμη να θυσιάσω κι άλλα πράγματα. Όλη η προετοιμασία και ο προπονητικός σχεδιασμός είναι με βάση το Τόκιο. Θα πω όμως ότι υπάρχει και το 2024, αλλά και –γιατί όχι– και το 2028. Θα δούμε!

Η πορεία
Η Ελευθερία ξεκίνησε από μικρή τον στίβο μέσω ενός προ-γράμματος ανίχνευσης ταλέντων στο Δημοτικό. «Μπήκε» κατευθείαν στα αγωνίσματα των αποστάσεων με την καθοδήγηση του Μιχάλη Γωνιωτάκη. Μάλιστα, πήγε στο Αθλητικό Γυμνάσιο της Σητείας, την πόλη από την οποία κατάγεται και στην οποία μεγάλωσε. Το 2009 ήρθε στην Αθήνα σαν φοιτήτρια του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού για να σπουδάσει αυτό που ήθελε από παιδί. «Είχα συγκεντρώσει πολλές χιλιάδες μόρια, όμως δεν ήθελα τίποτε άλλο πέρα από το να γίνω γυμνάστρια. Ο πατέρας μου με ‘‘έφαγε’’ να βάλω κι άλλες σχολές στο μηχανογραφικό, όμως εγώ συμπλήρωσα μόνο τα Τ.Ε.Φ.Α.Α.». Για δύο χρόνια προπονήθηκε με πρόγραμμα από τον Μιχάλη Γωνιωτάκη, όμως μετά από δύο χρόνια ξεκίνησε κάτι νέο. «Ήθελα μία αλλαγή αλλά και έναν άνθρωπο να με επιβλέπει και αποφάσισα να συνεργαστώ με τον κ. Τάκη Γερακό. Και νομίζω ότι πέτυχε!». Τα τελευταία χρόνια έχει μετρήσει πολλές διακρίσεις στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα τόσο των μικρότερων κατηγοριών, όσο και στις γυναίκες σε αγωνίσματα από τα 3.000μ. έως και τα 10.000μ. Την περασμένη άνοιξη, κέρδισε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ημιμαραθωνίου  κάτι που, όπως φάνηκε, της «άνοιξε» την όρεξη και για τον Μαραθώνιο…

Δημοσίευση στο Runner 110, του Βασίλη Παπαϊωάννου    

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
SNF Bréal Cup Challenge: Athens to Paris
Ένας ψηφιακός, συλλογικός και συμβολικός αγώνας δρόμου
13ος Taygetos Challenge: Όλα όσα έγιναν στον αγώνα
Οι νικητές, φωτογραφίες και δηλώσεις φορέων και διοργάνωσης
Back to Top
runnermagazine.gr
CLOSE
Μετάβαση στο περιεχόμενο